با تمام درد هایش پا تند میکندصدای نفس هایش بلندتر میشود ویلا با تمام جلال وجبروتش

برایش وحشت انگیز شده حال که در یک قدمی مرگ ایستاده میترسد  او هنوز زندگی نکرده

نمیخواهد بمیرد میدو درب آهنی را که میبیند نفس میگیرد دست می اندازد به قفل وبازش میکند

صدای عصبی اش را میشنود او را صدا میزند برای یک لحظه برمیگردد  با  لباسهای تیره ای که

پوشیده میان تاریکی وروشنایی حیاط بسان هیولایی است که او را تکه تکه خواهد کرد نفس

در سینه اش حبس میشود از سرخی خنجر دستش ،چیزی درونش فریاد میزند …برو!…فرار کن!

خیابان تاریک ووهم انگیز است کدام سمت برود؟ میدود سمت روشنایی های چشمک

زن منتهای خیابان .صدای پاها نزدیک ونزدیک تر میشود درب نیمه باز خانه ای برایش لبخند

میزند سریع داخل میشود وپشت در میان درختان سربه فلک کشیده حیاط پنهان میشود

نفس نفس میزند حس میکند تمام عناصر حیاتی اش کرخت شده نور اتومبیلی که چند متر

آنطرفتر پارک شده روشن میشود سرو صدای چند نفر می آید سه مرد جوان که صدای خنده هایشان

چنگ می زند روحش را،نفسش حبس میشود خود را پشت بوته ها پنهان میکند وبه درخت

کناریش تکیه میدهد عرق سرد روی پیشانی اش را پاک میکند با تشدید خیسی میان پایش

با درد لبخند میزند چهره اش از یادآوری گذشته بیشتر کش ….